درمان زخم دیابتی

درمان زخم‌های دیابتی اغلب به عنوان زخم‌های پاهای دیابتی شناخته می‌شوند و نتیجه‌ی آسیب به عروق و اعصاب پاها در افراد مبتلا به دیابت است. این زخم‌ها ممکن است به دلیل کاهش جریان خون، احساس درد ضعیف و ضعف سیستم ایمنی بدن در بیماران دیابتی بوجود آیند.

درمان زخم‌های دیابتی معمولاً شامل مراحل زیر است:

۱ درمان زخم دیابتی معمولاً شامل مراحل زیر است:

۲ بهترین روش درمان زخم پای دیابتی

۳ زخم نروپاتیک ( به دلیل اختلال حسی و تخریب اعصاب)

۳.۱ براساس عمق زخم است و شامل ۶ درجه زخم می‌باشد. این طبقه‌بندی عبارتند از:

۳.۲ مراقبت از پای دیابتی شامل موارد زیر است:

۴ راهکارهای کاهش فشار بر روی زخم دیابتی

۱. مراقبت و بهداشت پاها: مراقبت و بهداشت منظم پاها بسیار مهم است. شستشو و خشک کردن مناسب پاها، بریدگی‌ها و زخم‌های کوچک را به طور سریع ترمیم می‌کند و عفونت را کاهش می‌دهد.

۲. تمیز کردن و ضماد پاها: زخم دیابتی باید با محلول‌های ضدعفونی کننده تمیز شده و سپس با یک بانداژ مناسب بسته شود. ضماد ممکن است نیاز به تغییر منظم داشته باشد و پزشک شما را درباره تکنیک‌های صحیح ضمادگذاری راهنمایی خواهد کرد.

۳. تخلیه فشار: در صورتی که زخم دیابتی با فشار مداوم روی پاها به وجود آمده باشد، تخلیه فشار از زخم بسیار مهم است. این می‌تواند شامل استفاده از البسه وسیع و مناسب، استفاده از بسترهای تخلیه فشار و تغییر موقعیت بدن در طول روز باشد.

۴. درمان عفونت: در صورتی که زخم دیابتی عفونت داشته باشد، پزشک ممکن است ضدبیوتیک تجویز کند تا عفونت را کنترل کند.

۵. ترمیم بافت: استفاده از روش‌های ترمیم بافت مانند تراپ

هم اکنون دیابت اولین علت نارسایی مزمن کلیه و قطع اندام تحتانی در دنیا می باشد. بطوریکه زخم پای دیابتی علت ۷۰% از قطع عضوهای اندام تحتانی است. هر ۳۰ ثانیه یک اندام تحتانی در سطح دنیا به این دلیل از بین می‌رود.

هنگامی که فرد، مبتلا به دیابت است، بهبود زخم‌ها طولانی‌تر می‌شود که می‌تواند خطر عفونت و سایر عوارض را افزایش دهد. فردی که دیابت خود را به خوبی کنترل می‌کند می‌تواند سرعت بهبود زخم‌ها را بهبود بخشد و احتمال ابتلا به عفونت شدید را کاهش دهد.

یک عفونت می‌تواند به بافت و استخوان نزدیک به زخم یا نقاط دورتر بدن منتقل شود. در برخی موارد و بدون مراقبت‌های اضطراری، عفونت می‌تواند زندگی را تهدید کند یا حتی کشنده باشد.

حتی وقتی عفونت در زخم ایجاد نشود، بهبودی آهسته می‌تواند بر سلامتی و کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد. بریدگی یا آسیب دیدگی روی پا یا پاها می‌تواند راه رفتن را دشوار یا ورزش را دردناک کند.

ضروری است افرادی که دیابت دارند سطح قند خون خود را تحت کنترل داشته باشند تا خطر زخم‌ها و عوارض بهبودی آرام، از جمله زخم پا را کاهش دهند.

بهترین روش درمان زخم پای دیابتی

درمان زخم پای دیابتی معمولاً به چندین روش ترکیبی نیاز دارد. در ادامه، بهترین روش‌های موجود برای درمان زخم پای دیابتی را بررسی می‌کنیم:

۱. مراقبت و بهداشت پا: برای مراقبت از زخم پای دیابتی، شما باید پاهای خود را به خوبی نظافت دهید و همچنین به پوست و ناخن‌ها دقت کنید. برش ناخن‌ها را به صورت صحیح و با دقت انجام دهید و پوست پاها را با آب و صابون نرم بشویید. همچنین برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی پوست، از دست‌خشک‌کن استفاده نکنید و پاهای خود را خشک و تمیز نگه دارید.

۲. کنترل قند خون: یکی از عوامل مهم در شفای زخم پای دیابتی، کنترل قند خون است. به دقت رژیم غذایی خود را دنبال کنید و داروهای خوراکی یا انسولین را طبق دستور پزشک مصرف کنید. کنترل منظم قند خون می‌تواند فرایند شفا را تسریع کند.

۳. فشار قسمت زخم‌دار: برای بهبود شفاپذیری زخم پای دیابتی، مهم است فشار و فشار ناشی از وزن بدن را از روی زخم کاهش دهید. می‌توانید از باندهای فشاری یا البسه ویژه استفاده کنید تا فشار را به صورت مناسب توزیع کنند و به ترمیم زخم کمک کنند.

۴. تمیز کردن و تغییر بانداژ: زخم پای دیابتی باید به صورت منظم تمیز شده و بانداژ جدیدی بر روی آن قرار داده شود. پزشک یا پرستار مربوطه می‌توانند شما را در مورد نحوه تمیز کرد.

دیابت با چند مکانیسم موجب زخم دیابتی می شود

قند خون بالا باعث آسیب جداره مویرگ‌ها و تخریب غلاف رشته‌های عصبی می‌شود. به تخریب اعصاب محیطی نروپاتی گفته می‌شود. در اثر نروپاتی و فقدان درد، بیمار متوجه آسیب‌های جزئی در پا نشده و سیر درمان طولانی می‌شود. از طرف دیگر خود نروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می‌کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می‌دهد. همچنین به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب‌ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در معرض عفونی شدن قرار دارد. از طرفی به علت درگیری عروقی، خونرسانی به بافت‌های آسیب‌دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می‌کند.

انواع زخم دیابتی بر اساس علت:

براساس عمق زخم است و شامل ۶ درجه زخم می‌باشد. این طبقه‌بندی عبارتند از:

• درجه ۰ ( وضعیت قبل از زخم شدن، زخم‌های بهبود یافته، وجود دفورمیتی انگشتان )
• درجه ۱ ( زخم سطحی )
• درجه ۲ ( زخم عمیق به تاندون، استخوان یا مفصل )
• درجه ۳ ( زخم عمیق با آبسه یا استئومیلیت )
• درجه ۴ ( گانگرن انگشتان )
• درجه ۵ ( گانگرن پا )