انواع پانسمان های پیشرفته (Advanced Wound Care)
- پانسمان هیدروکلوئید
پانسمان های هیدروکلوئید به طور کلی از ذرات کلوئیدی آبگریز (به عنوان مثال، ژلاتین، پکتین و هیدروکسی متیل سلولز) تشکیل شده در یک فیلم یا فوم چسبنده تشکیل شده اند. ساختار ویفر شکل پانسمان هیدروکلوئید تعامل بین ذرات و اگزودهای زخم را امکان پذیر می کند که منجر به تورم پانسمان و ایجاد سدی نرم در برابر ادرار، مدفوع و پاتوژن ها می شود. پانسمانهای هیدروکلوئیدی در برابر گاز، بخار، آب و باکتریها غیرقابل نفوذ هستند و ظاهر شفاف آنها مشاهده زخم و بررسی میزان اگزودای زخم را امکان پذیر می کند. آنها محیطی مرطوب را برای ترمیم زخم و سدی در برابر باکتریهای برونزا فراهم می کنند. در مقایسه با زخمهای تحت درمان با سولفادیازین نقره ۱٪، افراد تحت درمان با پانسمان هیدروکلوئید سریع تر بهبود زخم، درد کمتر و نیاز به تغییرات کمتری در پانسمان داشتند. پانسمان های هیدروکلوئیدی در درمان سوختگی های ضخامت جزئی ناحیه کوچک مؤثر هستند
موارد استفاده
این پانسمان فقط باید برای زخم های سطحی گرانولیت و تمیز استفاده شودهیدروکلوئیدها انسداد مؤثر دارند. هیدروکلوئید با زخم های خشک می توانند اثر نرم کنندگی داشته باشند و برای جلوگیری از گسترش MRSA استفاده شده است
زخم ترشح دار متوسط
زخم های فشاری
زخم سوختگی درجه اول و دوم
موارد منع مصرف
زخم خونریزی دار
زخم هایی با اگزودای سنگین
در بیماران با زخم عفونی شدید و دیابتیک استفاده نشود.
از آنها در سوختگی های درجه ۳ یا زخم های آلوده فعال استفاده نمی شود.
تکنیک استفاده
ناحیه اطراف زخم برای ماکزیم چسبندگی تمیز و خشک می شود. در حالت ایده آل، پانسمان ۲ سانتی متر از حاشیه زخم را بپوشاند. هنگام فشار دادن پد به آرامی روی پوست، قسمت پشتی را با دقت لایه برداری کنید. از گرمای دست می توان برای کمک به مهر و موم پانسمان استفاده کرد. در شروع درمان، پانسمان معمولاً باید مرتباً و گاهاً روزانه تغییر کند. با این حال، با توجه به مواد تخلیه شده از زخم دفعات تعویض کاهش می یابد در نهایت هر ۳-۵ روز یکبار مصرف می شود.
- پانسمان فوم
ترکیبات پلی اورتان و مواد اکریلیک و عناصر فوق جاذب در آنها وجود دارد. یک سطح هیدروفیلیک (جاذب آب) دارد که روی سطح زخم قرار می گیرد و در پشت آن یک لایه هیدروفوبیک (دافع آب) است که از تراوش اگزودا به خارج از پانسمان جلوگیری می کند. در جذب مقدار زیاد اگزودای زخم خیلی مؤثر است و رطوبت اطراف زخم را حفظ می کنند. فوم ها در اغلب زخم های پر ترشح به ویژه در مرحله گرانولاسیون استفاده می شود قدرت چسبندگی ندارند. و برای نگه داشتن آنها از فیلم استفاده می شود در زخم های جزیی و بعنوان پانسمان اولیه و یا ثانویه استفاه می شوند. نوع فوم مهم است فوم ها به صورت عمودی و افقی ترشح را جذب می کنند.
فوم کوپا
فوم کوپا (فوم پانسمان ضد میکروبی) یک پانسمان زخم نرم و انعطاف پذیر است که شامل پلی هگزامتیلن بیگوانید (PHMB)، یک عامل قاتل باکتری است. PHMB به غشای بیرونی باکتریها متصل می شود و سلول باکتری را تجزیه می کند و باعث از بین رفتن باکتری ها می شود و محیطی استریل تر را برای بهبود ایجاد می کند
فوم Biatain
فوم بیاتین یک پانسمان نرم است که از یک لایه بیرونی تشکیل شده است که از محافظت در برابر باکتری ها و عفونت ها محافظت می کند و یک لایه داخلی فوم که در جذب مایعات (اگزودات ها) در فرآیند بهبود کمک می کند.
فوم بیاتین سهولت استفاده در انواع زخم ها از جمله زخم پا، زخم های فشار و زخم های دیابتی غیر آلوده و همچنین زخم های بعد از عمل، ساییدگی پوست و سوختگی درجه دوم را فراهم می آورد. پانسمان فوم بیاتین در زخم هایی با سطح اگزودات کم تا زیاد استفاده می شود.
از فوم نقره دار در دیابت استفاده می شود
مشکلات فوم ها
با توجه به اینکه جاذب های خوبی هستند اما محدودیت در جذب دارند و باید آنها را هر یک تا سه روز تعویض کرد. اشکال دیگر آنها اوپک بودن است که نمی توان زیر زخم را دید. در نواحی دارای برجستگی استخوانی با کاهش اصطکاک مفید واقع می شود.
- پانسمان آلژینات
پانسمان های آلژینات ساخته شده از جلبک دریایی حداقل به پنجاه سال قبل برمی گردد و آلژینات تجاری از سال ۱۹۸۳ در دسترس است. غالباً در زخم هایی با اگزودات سنگین استفاده می شوند در تولید این پانسمان ها از انواع جلبک دریایی در سراسر جهان استفاده می شود. احتمالاً مورد استفاده بیش از حد، این پانسمان ها در ادبیات پزشکی در مقایسه با سایر پانسمان های مدرن به خوبی مطالعه و مستند نشده اند.
ترکیب پانسمان آلژینات
آلژینات ها در سه نوع کلسیم، سدیم و نوع نقره دار می باشند.
استفاده اولیه از پانسمان آلژینات شامل الیاف آلژینات کلسیم است اخیراً، این ساختار با درهم کشیدن الیاف بهبود یافته است به طوری که هنگام خیس شدن با خون یا اگزودا، پانسمان قوی تر می شود. پانسمان های آلژینات می توانند ۱۵ – ۲۰ برابر وزن خود اگزودا جذب کنند و در طیف وسیعی از محصولات از جمله ورق های صاف، طناب و روبان تولید می شوند. از پانسمان های طناب و روبان برای زخم های حفره استفاده می شود در حالی که از ورق های صاف روی زخم های سطح استفاده می شود. بعضی از محصولات چسبنده هستند اما اغلب از پانسمان ثانویه مناسب برای نگه داشتن آلژینات در محل استفاده می شود و حاوی اگزودات اضافی است.
آلژینات سدیم در برخی محصولات به منظور بهبود ژل استفاده می شود. سایر محصولات با استفاده از آلژینات خشک یخ زده، ثبات را بهبود می بخشند. ماهیت ژل به گروه‌های M ،G و MG موجود در آلژینات بستگی دارد. پانسمان آلژینات با گروه های M زیاد دارای نوارهای مولکولی صاف مانند روبان است و ژلی سریعتر، نرم تر و الاستیک را تشکیل می دهد. پانسمان های آلژینات غنی از G به راحتی از بین می روند در حالی که پانسمان های آلژینات غنی از M تمایل به حل شدن دارند اگرچه با استفاده از سالین می توان آنها را با شستشو برداشت. توجه: این آلژیناتهای “حل شونده” هرگز نباید در داخی سینوس یا زخم تونلی قرار گیرند.
برخی از محصولات پانسمان آلژینات همچنین دارای مواد ضد میکروبی اضافه شده مانند روی یا نقره هستند. بطور کلی، این پانسمان های ضد میکروبی حداکثر ۱۴ روز با نسخه استفاده شوند. برای استفاده همیشه به دستورالعمل های سازنده مراجعه کنید.
چگونه Alginate پانسمان در بهبودی کمک می کند؟
هنگامی که برای پوشش زخم ک با شدت اگزودا زیاد ا استفاده می شود یون های کلسیم موجود در پانسمان با یون های سدیم موجود در مایع زخم تعامل دارند. این واکنش باعث می شود که فیبر موجود در پانسمان متورم و تا حدی در ژل حل شود. میزان تورم پانسمان آلژینات به ترکیب شیمیایی محصول و منبع گیاهی بستگی دارد.
زخمهای مشخص شده برای پانسمان آلژینات
آلژینات ها در شرایط مختلف زخم قابل استفاده هستند. با وجود زخمهای دله بسته که باعث ایجاد اگزودات نیز می شوند پانسمان آلژینات یک پوشش مرطوب را برای جلوگیری از خشک شدن زخم فراهم می کند و اجازه می دهد زخم سریعتر بهبود یابد. شرایط زخم رایج که در آن می توان پانسمان آلژینات استفاده کرد:
زخم های فشار
زخم پای دیابتی
زخمهای حفره
زخم پای وریدی
زخمهای بعد از عمل
زخم تروما
زخم های با ضخامت جزئی
در بیشتر اوقات، پانسمان های آلژینات می توانند به مدت ۵-۷ روز بدون تغییر باقی بمانند مگر اینکه به ظرفیت اگزودا رسیده باشد. با زخم های آلوده، بستر زخم باید روزانه معاینه شود.
مراحل استفاده از پانسمان آلژینات
به طور کلی، استفاده از پانسمان آلژینات یک فرایند ساده است که بهترین اقدامات مراقبت از زخم را دنبال می کند:
برای تمیز کردن ناحیه زخم از سالین (یا پاک کننده زخم) استفاده کنید.
زخم را خشک کنید.
پانسمان آلژینات را روی زخم قرار دهید.
در صورت لزوم، یک پانسمان ثانویه را در بالای آلژینات قرار دهید تا آن را در محل خود نگه دارد و مایعات اضافی را جذب کند.
روزانه پانسمان را بررسی کنید و در صورت عفونی بودن زخم روزانه محل زخم را معاینه کنید.
باند را هر ۵-۷ روز یک بار یا وقتی که اگزودات نشت می کند از لبه ها یا به بانداژ ثانویه تغییر دهید.
هنگام برداشتن پانسمان آلژینات، ابتدا از سالین استفاده کنید تا ابتدا آن را مرطوب کنید و از آسیب دیدن (بستر زخم یا بافت گرانول) خودداری کنید.
اگر پانسمان به زخم چسبیده است برای آبکشی از شستشوی سالین استفاده کنید.
پانسمان آلژینات کلسیم نقره
این پانسمان به گونه ای طراحی شده است که بسیار جذاب و سریع جذب شود.
این می تواند باکتریهای در حال رشد را مهار کند.
این ماده برای زخم های شدید و جزئی تا ضخامت کامل، مناسب است از جمله:
زخم های بعد از عمل، زخم های تروما، زخم پا، زخم های فشار، زخم های دیابتی، محل های پیوند و اهداکننده
دستورالعمل:
۱٫ زخم را با آب نمکی استریل تمیز کرده و پوست اطراف آن را خشک کنید.
۲٫ زخم را با آلژینات کلسیم بپوشانید سپس با یک پانسمان کمکی چسبناک ثابت کنید.
۳٫ پانسمان باید در هر ۲۴ ساعت تغییر یابد.
هشدار:
۱٫ این محصول فقط برای یکبار مصرف است.
۲٫ این محصول را روی زخم خشک قرار ندهید.
۳٫ در صورت آسیب دیدن کیسه، از محصول استفاده نکنید
مزایای پانسمان آلژینات
در کنار داشتن یک جاذب عالی، پانسمان های آلژینات منطقه آسیب دیده را از عفونت های باکتریایی محافظت می کنند و یک محیط مرطوب را حفظ می کنند که باعث بهبودی سریعتر و کارآمد تر می شود. استفاده از پانسمان آلژینات آسان است تعداد کمی از افراد به آلژیناتها حساسیت دارند.
موارد منع مصرف
پانسمان آلژینات برای زخمی که به شدت خونریزی می کند یا برای زخم هایی که خشک هستند یا دارای حداقل اگزودات هستند درمانی مناسب نیستند آنها همچنین گزینه مناسبی برای جراحی ایمپلنت یا سوختگی درجه سوم نیستند. موارد منع مصرف دیگر حساسیت به هر یک از اجزای موجود در پانسمان است. در استفاده از پانسمان روی تومورها یا هر زخم دارای رگهای خونی باز با احتیاط نیز باید استفاده شود زیرا از برداشتن پانسمان ممکن است باعث خونریزی تازه شود.
در حالی که همانند برخی دیگر از انواع پانسمان ها مشهور نیست پانسمان آلژینات دارای خواصی است که برای انواع مختلف زخم، به ویژه زخم هایی که نیاز به پانسمان جاذب دارند انتخاب خوبی است
- پانسمان هیدرو فایبر
پانسمان های هیدروفایبر براساس فناوری جدیدی ساخته شده اند که مزایای هیدروکلوئیدها و آلژیناتها را برای تولید یک پد نرم، استریل، جاذب، غیر بافته یا روبان متشکل از سدیم کربوکسی متیل سلولز تشکیل می دهد. این پانسمان ها دارای عمل ژل منحصر به فردی هستند که ماده سازگار را قادر می سازد در اگزودای زخم، باکتری و اجزای مضر آن قفل شوند. باکتری ها و آنزیم های مخرب به همراه بافت غیر زنده از زخم خارج می شوند و به بافت تازه شکل گرفته آسیب نمی رسد. این به سرعت بخشیدن به روند بهبودی کمک می کند.
- پانسمان نقره
فعالیت ضد میکروبی نقره در شرایط آزمایشگاهی برای باکتری های مقاوم مانند استافیلوکک مقاوم به متی سیلین (MRSA) نشان داده شده است برای ضد باکتری بودن، نقره باید به یون نقره (Ag +) تبدیل شود. اگزودای زخم، با از بین رفتن الکترون اگر نقره در فرم ابتدایی خود باشد یا با جدا کردن ترکیب که یون نقره به آن وصل شده بود از این تغییر و تحول حمایت می کند.
یون های نقره ای بسیار واکنش پذیر بوده و با عمل در اهداف مختلف باعث از بین رفتن باکتری ها می شوند: آنها دیواره باکتری ها را تجزیه می کنند در تولید پروتئین و تکثیر سلولی دخالت می کنند. مطالعات مختلف در مدلهای آزمایشی حاکی از کاهش چسبندگی باکتریها و بی ثبات سازی ماتریس بیوفیلم است.
نقره موجود در پانسمان نیاز به تماس با اگزودات زخم دارد تا بتواند به فرم یونی آن تبدیل شود و بتواند عمل ضد باکتریایی خود را انجام دهد. بنابراین، اگرچه محتوای نقره از اهمیت بالایی برخوردار است بسیاری از عوامل دیگر بر توانایی یک پانسمان در از بین بردن میکروارگانیسم ها مانند توزیع و در دسترس بودن نقره در پانسمان و انتخاب مناسب پانسمان بسته به قابلیت سازگاری و ظرفیت جذب آن با توجه به اگزودات زخم تأثیر می گذارد.
حد استفاده از نقره به خوبی مشخص نشده است. پیشنهاد شده است كه پس از ۲ هفته ارزیابی انجام شود تا تصمیم بگیرد كه آیا برنامه خود را ادامه دهد:
اگر زخم بهبود یافته باشد اما علائم عفونت همچنان ادامه دارد پانسمان نقره ادامه خواهد یافت.
در صورت عدم بهبود بالینی، مصرف آن باید قطع شود.
اگر ارزیابی خوب باشد و علائم بالینی عفونت وجود نداشته باشد باید آن را نیز قطع کرد.
خطر سمیت سیستمیک ناشی از استفاده طولانی مدت از پانسمان های نقره ای مطرح شده است. Argyria تعمیم یافته به دلیل رسوب ذرات حاوی نقره در اندام های مختلف است. سمیت سیستمیک نقره بسیار کم است و اثرات آن محدود به هایپرپیگمانتاسیون پوستی-مخاطی است. حداقل مقدار نقره مورد نیاز برای تولید آن مشخص نیست اما به نظر می رسد که با دوزهای خوراکی بیشتر از ۳٫۸ گرم عنصر نقره است. مقدار نقره ای که در استفاده از آن در زخم ها جذب می شود حداقل است . اگرچه یک رنگدانه موضعی خاکستری بوسیله رسوب نقره تولید می شود اما نباید آن را با argyria عمومی اشتباه گرفت. در مواردی که نیاز به رادیوتراپی می باشد نباید از این پانسمان استفاده کرد در بیمارانی که عضله وتاندون در زخم پیدا است این پانسمان را با نرمال سالین رقیق نکنید چون با کلر واکنش می دهد.
این پانسمان در انواع مختلفی از زخم قابل استفاده است.
- پانسمان آلومینیوم
ورق پانسمان Aluderm دارای یک سطح آلومینیوم برای پوشش سطح زخم است که به زخم نمی چسبد. بنابراین، اجازه می دهد زخم بهبود یابد. لایه بسیار جاذب این پانسمان باعث جذب ترشح زخم شده و از انتقال مجدد آن به زخم جلوگیری می کند. پانسمان آلودرم باعث ترمیم پوست و روند بهبودی می شود و می تواند برای پوشاندن زخم های سطحی مانند سوختگی I ,II و ساییدگی استفاده شود.
روند ترمیم و بازسازی پوست را تقویت می کند.
از نظر فیزیولوژیکی بی ضرر است.
ایده آل برای درمان زخم های با سطح بزرگ به عنوان مثال سوختگی یا ساییدگی است.
همچنین برای جلوگیری از زخم بستر در بیماران بستری استفاده می شود.
- پانسمان کُلاژن
به بیان ساده، پانسمان کلاژن می تواند رشد کلاژن جدید در زخم ها را تحریک کند. آنها این کار را با حمایت از رشد سلولهای جدید انجام می دهند. این نوع پانسمان ها بیشتر برای زخم های مزمن با زمان بهبودی آهسته یا متوقف شده استفاده می شوند. آنها همچنین در زخم های فشاری، محل پیوند، زخم های جراحی، زخم ها، سوختگی یا صدماتی که قسمت بزرگی از بدن شما را پوشانده است استفاده می شوند.
تفاوت بین پانسمان کلاژن و سایر مواردی که در مورد آنها بحث کردیم این است که پانسمان های کلاژن به عنوان “پوست دوم” موقت عمل می کنند که اجازه می دهد سلول های جدید رشد و شکوفا شوند. بدون آن، زمان بهبودی خیلی بیشتر طول می کشد.
پانسمان های کلاژن جایگزین مناسبی برای بانداژ سنتی هستند زیرا به چندین روش مختلف به بهبودی زخم کمک می کنند. گذشته از تهیه سیستم داربست برای تجمع سلول های جدید، پوشش های کلاژن به از بین بردن بافت مرده، تشویق تشکیل رگ های خونی جدید و کمک به سفت تر شدن لبه های زخم درجه ۲ کمک می کند.
در حال حاضر انواع مختلفی از پانسمان های کلاژن موجود است. اینها با توجه به نوع کلاژن و غلظت کلاژن در پانسمان متفاوت است. آنها در پدها، پودرها، ژل ها و فرم های خشک یخ زده وجود دارند که همگی با سایر انواع پانسمان در اطراف انگشتان پا و کف پا قابل استفاده هستند.
در زخم ها از فاز پرولیفراسیون تا فاز رمودلینگ استفاده می شود روی سطح زخم تا ۷ روز می ماند این پانسمان را در زخم های با بافت نکروز استفاده نکنید.
- پانسمان مرطوب
درماتیت آتوپیک (AD)، همچنین به عنوان اگزما آتوپیک شناخته می شود یک بیماری پوستی مزمن است که باعث ایجاد پوستی ملتهب می شود و ممکن است ترک خورده، ترشح داشته و به شدت خارش پیدا کند. درمان AD معمولاً شامل داروهایی است که در مناطق آسیب دیده پوست اعمال می شود. پانسمان مرطوب یک تکنیک است که در درمان AD متوسط تا شدید استفاده می شود که در آن یک پانسمان مرطوب روی پوست قرار می گیرد.
پانسمان های مرطوب چگونه کار می کنند؟
پانسمان های مرطوب سبب ایجاد رطوبت، مانع فیزیکی می شوند که دارای چندین مزیت هستند از جمله:
خنک شدن پوست
افزایش رطوبت و نرم شدن پوست، باعث می شود دارو بهتر نفوذ کند.
یک مانع جسمی در برابر خراشیدن است.
اگزما یک بیماری پوستی است که در آن بر روی بازوها و پاهای کودکان و گاهی اوقات در بدنشان بثورات قرمز خارش دار دارند.
برای اکثر بچه های مبتلا به اگزما، بثورات آنها با درمان پاک می شود و سپس بدتر می شود یا هر از گاهی دچار شعله ور شدن می شود. متأسفانه، بعضی از بچه ها کنترل بیشتری برای اگزما دارند و بندرت پوستی شفاف دارند.
علاوه بر جلوگیری از محرک ها، به طور مرتب از مرطوب کننده ها و یک کرم یا پماد موضعی استروئید، پانسمان مرطوب یک درمان عالی برای شعله های اگزما است پانسمان مرطوب همچنین به عنوان بسته های مرطوب یا کمپرس مرطوب شناخته می شود.
طرز تهیه پانسمان مرطوب
اگرچه غالباً برای سایر بثورات خارش دار مانند پیچک سمی و نیش حشرات استفاده می شود اما پانسمان مرطوب نیز می تواند برای کنترل شعله های اگزما مفید باشد. علاوه بر خنک شدن پوست، آنها می توانند به کاهش خارش و سوزش کمک کنند و به خصوص می توانند به پوست که مرطوب یا تراوش دارد کمک کنند.
برای تهیه پانسمان مرطوب به یک پارچه تمیز، مرطوب کننده (برای اگزما) و محلول پانسمان مرطوب احتیاج دارید که ممکن است به روش زیر تهیه شود:
آب شیر خنک
محلول ) Burrow بسته های پودر محلول Domeboro Astringent )
اسید استیک (۱/۲ فنجان سرکه سفید را با ۱ لیوان آب مخلوط کنید)
پارچه را با محلول پانسمان مرطوب، مرطوب کنید.
مقداری فشار دهید تا پارچه خیس نباشد.
ناحیه پوست آسیب دیده را با مرطوب کننده بپوشانید و پانسمان مرطوب را روی آن قرار دهید.
پانسمان را به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه نگه دارید و در طول روز مجدداً آن را دو یا سه بار استفاده کنید اما نه خیلی اوقات، زیرا این امر می تواند پوست کودک شما را خشک کند.
از آنجا که پانسمان مرطوب می تواند خشک کننده شود فقط از آنها برای سه یا چهار روز استفاده کنید تا بدترین حالت شعله ور شدن اگزما تحت کنترل قرار گیرد.
استفاده از مرطوب کننده در زیر پانسمان مرطوب یک روش درمانی خاص برای اگزما است و شما برای شرایط دیگر پوست لزوماً این کار را نمی کنید. برای بسیاری از بثورات پوستی مانند پیچک سمی، آفتاب سوختگی یا نیش حشرات، احتمالاً فقط پانسمان مرطوب را روی بثورات قرار می دهید.
نکات اضافی در مورد استفاده از پانسمان مرطوب
اگرچه پانسمان مرطوب می تواند یک درمان مؤثر برای شعله های اگزما باشد اما برای همه وجود ندارد.
بچه ها همیشه آنها را دوست ندارند. اگرچه می تواند خارش را کنترل کند داشتن پانسمان خنک روی پوست شما ممکن است برای بعضی از کودکان ناراحت کننده باشد. همچنین استفاده بیش از حد از پانسمان های مرطوب (به خصوص اگر ابتدا مرطوب کننده یا کرم استروئیدی را روی پوست کودک خود قرار ندهید) می تواند خشک کننده شود.
بنابراین، پانسمان مرطوب معمولاً آخرین راه حل است.
برخی راه های دیگر برای امتحان کردن پانسمان های مرطوب شامل موارد زیر است:
بعد از برداشتن پانسمان مرطوب کننده، روی پوست کودک خود مرطوب کننده بمالید.
به جای مرطوب کننده، از استروئید با دوز کم یا متوسط روی پوست کودک استفاده کنید. از آنجا که این ممکن است جذب استروئیدها از طریق پوست کودک شما را افزایش دهد استفاده از استروئید در زیر پانسمان مرطوب فقط یک بار در روز و بیش از یک هفته انجام نشود. همچنین، هرگز از استروئید با دوز بالا در زیر پانسمان روی پوست فرزند خود استفاده نکنید.
استفاده از لباسهای Tubifast و Tubifast Bandage که در اندازه ها و فرم های مختلفی قرار دارند – به عنوان جلیقه ای با آستین، لباس تنگ، ساق و جوراب – که استفاده از پانسمان مرطوب را آسان می کند.
- پانسمان کربن
پانسمان کربن فعال یک پانسمان چند لایه است که باکتری های موجود در پانسمان را جذب می کند و زخم های آلوده را پاک می کند. فعال سازی باعث از بین رفتن بوی و جذب اکستودها می شود و باعث بسته شدن سریع زخم و بهبود روند طبیعی ترمیم زخم ها با ترویج اپیتلیالیزاسیون سالم می شود. برای زخمهای مزمن که به درمان پاسخ نمی دهند نشان داده شده است. فراوانی تغییرات پانسمان را کاهش می دهد. پانسمان ها cm10 x 15 هستند و استریل عرضه می شوند.
فن آوری کربن فعال زخم های آلوده را تمیز می کند.
باکتری های موجود در پانسمان را جذب می کند.
بوی زخم در اثر قارچ را از بین می برد.
بسته شدن سریع زخم و بهبود طبیعی را ترویج می کند.
پانسمان استریل انفرادی تا ۳ روز می ماند.
- پانسمان عسل
انسان ها بیش از ۸۰۰۰ سال است که عسل می خورند و تقریباً برای درمان زخم ها از عسل استفاده می کنند. مجموعه ای از گزینه های درمانی امروزی برای مراقبت از زخم وجود دارد و پانسمان زخم حاوی عسل اکنون استاندارد می شود.
عسل، مایع شیرین، کهربا، چسبناک که توسط زنبورها ساخته و ذخیره می شود. یک پیمانه عسل، شهد فرآوری شده و غلیظ شده دو میلیون گل است. عسل خام، بی نظیر، حاوی فروکتوز، گلوکز، ۲۲ اسید آمینه، ۳۰ ترکیب گیاهی فعال زیستی و ۳۱ ماده معدنی از جمله روی و منیزیم است. گلوکز اکسیداز نیز موجود است و هیدروژن پراکسید و اسید گلوکونیک را در هنگام ترکیب یا اضافه شدن آب به آن ایجاد می کند. پردازش تجاری عسل برای مواد غذایی و سایر مصارف شامل گرمایش و فیلتر کردن آن است که بسیاری از این ترکیبات را از بین می برد. انواع مختلفی از عسل وجود دارد که معمولاً بر اساس منشأ جغرافیایی یا برخی گلهای خاص نامیده می شود که بخش عمده ای از منبع شهد را تشکیل می دهد. عسل شبدر، عسل مانوکا، عسل جمون، تنها چند نمونه است. هر دو Munka و Jamun از بوته های گل تک گل خانواده Myrtaceae سرچشمه می گیرند. قاره های جدا از مانوکا و عسل جمون با موفقیت برای درمان زخم ها استفاده کرده اند. مانوکا از گلهای Leptospermum scoparium و Jamun از گلهای Syzygium cumini مشتق شده است.
عسل مورد استفاده در معالجات مراقبت از زخم، امروزه عسل با درجه پزشکی است. عسل خام با تابش گاما، فیلتر و آزمایش شده است. پزشکی پاستوریزه نشده است و هنوز هم حاوی بسیاری از ترکیبات اصلی موجود در عسل خام است. خطر آلودگی توسط اسپورهای کلستریدیوم بوتولینوم از بین رفته است. یک pH 3.5 تا ۴/۵، ۰/۵ درصد اسید گلوكونیك و كیفیت هیپراسمولار، عسل را به عنوان یک ماده ضد باکتریایی عالی تبدیل می کند. غلظت متغیر گلوکز اکسیداز است. گلوکز اکسیداز در صورت وجود زخم در صورت وجود آب، پراکسید هیدروژن و اسید گلوکونیک تولید می کند. پراکسید هیدروژن در درجات مختلفی رخ می دهد و در بعضی از انواع عسل به هیچ وجه به مقدار خیلی زیاد رخ نمی دهد.
به شکل پماد، آغشته به گاز، همراه با هیدروکلوئیدها، یا عسل آلژینات کلسیم موجود و جایگزینی برای ضد عفونی کننده های سخت تر یا محصولات حاوی نقره است. محصولات عسل در صورت داشتن حساسیت به زنبور عسل منع مصرف دارند. فرم عسل انتخاب شده برای معالجه می تواند در بعضی از انواع زخم ها چالش برانگیز باشد. به نظر می رسد عسل به سه دلیل اصلی در درمان زخم موثر است: ضد باکتری است ضد التهاب است و خاصیت آنتی اکسیدانی دارد. التهاب و باکتریها باعث تاخیر در بهبود زخم ها می شوند. وجود باکتریهایی که در حال زخم و متابولیزه کردن اسیدهای آمینه مختلف در زخم هستند عامل بدخیم شدن زخم ها است. عسل مانوکا یا لپتوسپرموم پرمصرف ترین نوع عسل در مراقبت از زخم است. عسل مانوکا یک فعالیت ضد باکتریایی اضافی دارد که در همان غلظت در سایر عسل ها یافت نمی شود. متیل گلیوکسال نوعی ضد باکتری موجود در مانوکا است که در سطح بالایی وجود دارد. هنگامی تشکیل می شود که دی هیدروکسی ساکتون موجود در شهد Leptospermum با گذشت زمان به متیل گلیوکسال تبدیل شود. از آنجا که عسل مانوکا فقط در یک منطقه از جهان تولید می شود گرانتر است دولت نیوزلند در سال ۲۰۱۸ تست استاندارد عسل مانوکا را معرفی کرد که یک آزمایش مورد نیاز، وجود DNA از گرده Leptospermum scoparium است که در عسل یافت می شود. نام های مختلفی برای پانسمان های زخم حاوی عسل مانوکا با درجه پزشکی وجود دارد. اینها عبارتند از: اکتیون مانوکا هانی، مدیونی، تراهونی، مانوخد که نام های معدودی دارند. هر کدام به اشکال و فرمولهای مختلفی ارائه می شوند و باید مزایایی را که عسل برای بهبود زخم ارائه می دهد ارائه دهد.
اگر به نیش زنبور عسل حساسیت دارید از این پانسمان استفاده نکنید.
* ماگوت تراپی یا لارو درمانی
زخم ها بر دو نوع هستند حاد و مزمن زخم مزمن زخمی است که بیش از ۴ هفته ادامه یابد یک سری عوامل هستند که باعث مزمن شدن زخم می شوند و مانع روند ترمیم زخم ( فاز هموستاز، التهابی، تکثیر و بازسازی) می شوند
عواملی مانند خونرسانی ناکافی، بار میکروبی بالا و بیماری زمینه ای باعث می شود تا زخم در مرحله اینفلاماسیون باقی بماند و زخم مزمن شود و برای این که زخم از این فاز عبور کند باید عواملی که باعث آن شده است را بر طرف کنیم. کارهایی که باید برای درمان زخم بیمار انجام دهیم
۱٫ میزان خونرسانی به موضع – اگر خونرسانی کافی نیست خونرسانی را برقرار کنیم
۲٫ آنتی بیوتیک تراپی – اگر خونرسانی مناسب نباشد آنتی بیوتیک تراپی هم موثر نیست.
۳٫ دبریدمان
۴٫ آپلودینگ
یکی از روش های که کمک می کند تا زخم از فاز اینفلاماسیون عبور کند و زخم مزمن به زخم حاد تبدیل شود ماگوتراپی یا لارودرمانی است. ماگوتراپی در اصل استفاده از لارو مگس ها در درمان زخم مزمن است این مگس با قلاب های خود حرکت می کند و از بافت مرده استفاده می کند. ماگوت تراپی یک روش درمانی هزار ساله است پزشکان دریافته اند که تعداد زیادی از ماگوت های کوچک به مراتب دقیق تر از عمل جراحان، بافت نکروتیک را مصرف می کنند و می توانند یک یا دو روز مواد خارجی و بافت آسیب دیده را از بین ببرند. هرچه افراد در برابر آنتی بیوتیک ها بیشتر مقاوم می شوند احتمال زنده ماندن آنها در صورت داشتن زخم مزمن کاهش می یابد. جراحان اکنون به یک تکنیک هزار ساله درمانی به نام ماگوت تراپی مراجعه کرده اند و به منظور تمیز کردن پوست مرده، ضد عفونی کردن زخم و تحریک، ماگوت های زنده را به زخم های بافت نرم وارد می کنند.
مگس ها بعضی اوقات تخم های خود را روی زخم های زنده موجودات زنده می گذارند. تخم های آنها لارو می شوند و شروع به تغذیه از بافت مرده می کنند. مگس هایی که بیشتردر ماگوت تراپی مورد استفاده قرار می گیرند لارو مگس posterior spiracle است. ماگوت تراپی با دوز ۵ – ۱۰ لارو در هر سانتی متر مربع از سطح زخم انجام می شود و برای ۴۸ – ۷۲ ساعت در پانسمان باقی می مانند (از آنجایی که ماگوت های پزشکی طبق غریزه طبیعی نمی توانند از بافت سالم تغذیه کنند به محض تمیز کردن زخم ها لاروها سیر می شوند.
پزشکان دریافته اند که تعداد زیادی از ماگوت های کوچک به مراتب دقیق تر از عمل جراحان، بافت نکروتیک را مصرف می کنند و می توانند مواد خارجی و بافت آسیب دیده را طی یک یا دو روز از بین ببرند. آنها آنزیمهایی را ترشح می کنند که بافت نکروتیکی را که می خورند مایع می سازند. با خوردن غذا اندازه آنها افزایش می یابد و باید ظرف دو روز برداشته شوند تا زخم تمیز باقی بماند.
در مواردی که از لارو ازاد در ماگوت تراپی استفاده می شود چون هم از خاصیت مکانیکی لارو و هم از انزیم ( لیپاز، پروتئیاز، کلوژناز) لارو استفاده می شود لارو را برای مدت ۲۴ تا ۷۲ ساعت می توان در زخم نگه داشت و در مواردی که از بیوبگ محتوی لارو استفاده می شود چون فقط از آنزیم لارو استفاده می شود از ۴۸ تا ۹۶ ساعت لارو را می توان در زخم نگه داشت.
با لاروتراپی استاف زودتر ولی سودوموناس دیرتر از بین می رود.
هر ماگوت در ۲۴ ساعت ۲۵ میلیگرم بافت نکروز را حذف می کند
لاروها در سه گروه سنی هستند لارو در گروه سن ۲ و ۳ بیشترین اثر دبریدمان انزیمی را دارد لارو سن ۱ بیشتر دبریدمان مکانیکی دارد لارو تا ۴۸ ساعت در زخم می ماند و گاهی تا ۷۲ ساعت هم در زخم نگه داشته می شوند. اگر سن بیمار زیاد است و یا بیمار درد دارد و یا بیماری زمینه ای دارد و دیالیز می شود از لارو درمانی ۲۴ ساعته استفاده می شود.
ماگوت تراپی یا لارو درمانی تنها در درمان زخمهای مزمن و صعب العلاج که در برابر درمان های متداول مقاوم هستند استفاده می شود.
کنتراندیکاسیون لاروتراپی
– اگر زخم روی انگشتان کوچک پا باشد و استخوان دیده می شود بهتر است از لارو تراپی انجام نشود زیرا لارو تمام بافت نکروز اطراف استخوان را می خورد و برای بافت آوردن دچار مشکل می شویم اما اگر روی انگشت بزرگ باشد می توانید لاروتراپی را انجام دهید.
– در زخم سرطانی انجام نشود. باعث متاستاز می شود.
– اگر استخوان و تاندون دیده می شود می توانید از لاروتراپی استفاده کنید مشکلی ندارد.
– در پانسمان تمام قسمت های سالم بخصوص انگشتان باید از پانسمان بیرون باشد و بین انها پنبه قرار گیرد تا لارو به قسمت های سالم در بین انگشتان نرود زیرا آنجا پنهان می شود و ترشحات آن باعث اسیب زدن به پوست سالم می شود.
– اگر در زخم استخوان و تاندون دیده می شود و زخم ترشحات هم دارد می توانید از بایوبگ (کیسه حاوی لارو) نیز استفاده کنید. اگر ترشح نبود از بیوبگ استفاده نشود ولی لارو آزاد مشکلی ندارد.
– اگر زخمی نزدیک حفرات بدن بود از لاروتراپی استفاده نشود.
– اگر زخم در سر و صورت بود از لاروتراپی استفاده نشود زیرا لارو وارد سوراخ بینی می شود و در آنجا مانده و سبب عفونت می شود. و بیمار دچار مشکل تنفسی می شود.
– در استئومیلیت از لارو تراپی استفاده نشود.
– اگر فرد نسبت به حشرات توهم دارد از لارو تراپی استفاده نشود.
– اگر (ABI (ankle brachial index اندیکاسیون میزان خونرسانی به اندام تحتانی، کمتر از ۰٫۷ باشد یعنی خونرسانی به عضو مناسب نیست و نباید از لارو تراپی استفاده شود. اگر ABI بین ۰٫۷ تا ۰٫۹ باشد می توانید از لاروتراپی ۲۴ ساعته استفاده کنید اما برای هر سانتی متر مربع یک عدد لارو قرار دهید. ABI = 0.9 – 1.3 نرمال است و بالاتر از ۱٫۳ فشار خون کاذب است.
– برای زخم هایی که نزدیک عروق اصلی بدن یا نزدیک نخاع هستند از لارو آزاد استفاده نشود ولی اگر مطمئن هستید که لارو از بایوبگ خارج نمی شود می توانید استفاده کنید.
– در موارد فستول از لارو درمانی استفاده نشود
– در مواردی که بیمار از آنتی کواگولانت استفاده می کند لارو درمانی باید تحت نظر پزشک باشد
– اگر حساسیت به گزش حشرات وجود دارد. از لاروتراپی استفاده نشود.
– اگر لاروها را وارد زخم کردید و علاوه بر خارش در محل زخم در اطراف صورت هم خارش وجود دارد لاروتراپی انجام نشود و اگر هم انجام شده است لاروها خارج شوند.
شرایط نگهداری لاروها
لاروهای تازه از تخم خارج شده سن یک را استفاده کنید اگر نخواستید استفاده کنید برای نگهداری لاروها را در یخچال ۳ – ۴ درجه قرار دهید لاروها در شرایط بد به استراحت می روند و هیچ حرکتی ندارند شما می توانید تا ۴۸ ساعت لاروها را در یخچال نگه دارید. اما اگر می خواهید در آینده از لارو استفاده کنید می توانید تخم آن را خریداری کنید تخم این حشرات را تا ۷۲ ساعت از زمان تولید می توانید در یخچال نگهداری کنید و هر زمان نیاز داشتید تخم را از یخچال خارج کرده و ۶ تا ۸ ساعت در دمای محیط قرار داده و به آن فرصت دهید تا به لارو تبدیل شود حال از آن ها استفاده کنید و اضافی آن را هم می توانید به مدت ۴۸ ساعت در یخچال نگهداری نمایید. برای شستن لارو از سرم نمکی استفاده کنید ولی اگر می خواهید اضافی لارو را در یخچال نگهداری کنید تا در زمان دیگری استفاده کنید لارو را با آب مقطر استریل شستشو دهید.
روش انجام ماگوت تراپی
اگر تمام بافت از یک بافت نکروز چربی سفت پوشیده شده بود بهتر است اول یک دبریدمان انجام شود و سپس لارو تراپی انجام شود.
۱٫ زخم را دبرید کنید ( اگر لازم است)
۲٫ اطراف زخم را کرم ( زینک سولفات یا تانوین) بزنید در زخم عروقی حتماً از کانوین استفاده کنید و سپس دور تا دور زخم، روی کرم را گاز تا شده قرار دهید گازها را با چسب حصیری محکم فیکس کنید همیشه پانسمان کوچکتر از زخم باشد مواظب باشید تاروپود گاز وارد زخم نشود. کرم اضافی قسمت داخل را با گاز پاک کنید تا وارد زخم نشود سپس روی گاز یک فوم قرار می دهیم. گاهی خود فوم را به تنهایی استفاده می کنند و باند گازی دور زخم قرار نمی دهند.
۳٫ حالا باید لاروها را شستشو دهیم برای این کار از یک صافی استفاده می کنیم و سرم نمکی را روی لارو موجود در لوله مخصوص ریخته تا لاروها وارد صافی شوند سرم از صافی خارج می شود و لاروها در صافی می مانند. مواظب باشید محیط کشت بلادآگار در بین لاروها نماند اگر می خواهید مقدار کمی از لاروها را بردارید و بقیه در لوله بماند از آب مقطر برای خارج کردن لارو استفاده کنید و روی مقدار کمی از لاروها آب بریزید تا همه لاروها خارج نشوند.
۴٫ از پنس سر کج استفاده کرده و لاروها را وارد زخم می کنیم با هر پنس در حدود ۱۰ – ۱۵ لارو وارد زخم می شود. بهترین نتیجه وقتی است که به ازای هر سانتی متر مربع از زخم ۲ عدد لارو وارد زخم شود. برای احتیاط ۵ تا ۱۰ عدد لارو اضافی وارد زخم کنید.
۵٫ روی زخم محتوی لارو را یک عدد توری مخصوص کوچکتر از پانسمان قرار می دهیم ودور تا دور توری را با چسب حصیری می چسبانیم روی طوری چسب نزنید تا اکسیژن به لارو برسد سپس یک گاز را بر روی آن قرار داده و با باند می بندیم اگر از بیوبگ حاوی لارو استفاده می کنید این گاز باید مرطوب شود و بر روی توری قرار گیرد اما اگر از لارو آزاد استفاده می کنید گاز باید خشک باشد. بیمار نباید به توری دست بزند. بیمار باید روز اول هر ۸ ساعت گاز رویی را عوض نماید. ولی به توری دست نزند.
بعد از بستن زخم در ۲۴ ساعت اول بیمار به زخم فشار وارد نکند حمام نرود زخم را خیس نکند جلوی شومینه نرود و اسپری روی آن نزد و محیط مناسب ۲۸ – ۳۰ درجه را برای رشد لارو فراهم کنید اگر دما بالاتر رود لاروها از بین می روند یا رشدشان متوقف می شود. از ۲۴ ساعت دوم نگهداری آنها راحت تر است.
روش خارج کردن لارو مگس از زخم
روش خارج کردن لارو از سرم نمکی با فشار روی زخم می ریزیم تا لاروها خارج شوند و با پنس لاروها را خارج می کنیم و در کیسه ای که در ظرف مخصوص حاوی بتادین یا وایتکس یا الکل ۷۰ درصد یا آب ژاول است می اندازیم تا از بین بروند. برای اطمینان از خارج شدن لاروها باید یک گاز را برای مدت ۳ – ۵ دقیقه بر روی سطح زخم قرار دهیم لاروها به علت نبود اکسیژن خودشان را به سطح زخم می رساند که با پنس سر گج آنها را خارج می کنیم این کار را چندین بار انجام می دهیم و سپس در آخر اطراف زخم را ماساژ می دهیم تا اگر لاروی در کناره های زخم گیر کرده است خارج شود. لارو محیط مرطوب را دیگر دوست ندارد و خارج می شود.
وکیوم تراپی
درمان زخم با فشار منفی NPWT) negative pressure wound therapy) برای کمک به بهبود زخم از ماشینی به نام وکیوم زخم، یا پمپ که به ترمیم زخم کمک می کند استفاده می کند.
مکش دستگاه، ترشحات اضافی را از زخم شما برداشته و لبه های زخم را به هم نزدیک تر می کند. NPWT با افزایش جریان خون به زخم، رشد بافت سالم را ارتقا می بخشد. درمان زخم با فشار منفی همچنین باکتریهای ایجاد کننده عفونت را کاهش می دهد. وکیوم تراپی مسیر درمان زخم را کاهش می دهد. وکیوم تراپی فاز گرانولاسیون را تسریع می کند و محیط ایده ال برای درمان زخم را فعال می کند.
NPWT چگونه کار می کند؟
فوم مرطوب یا گاز در زخم شما قرار می گیرد. لوله مکش ممکن است قبلاً درون فوم کاشته شود. اگر اینطور نباشد لوله در وسط فوم یا گاز قرار می گیرد. سپس زخم و بخشی از لوله شما توسط یک پانسمان روشن پوشانده می شود. لوله به یک قوطی جمع آوری روی دستگاه وصل می شود. ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است دستگاه را برای مکش مداوم یا متناوب تنظیم کند. هنگامی که مکش روشن است فوم و زخم منقبض می شود (سفت می شود) و لبه های زخم را به هم می رساند.
وکیوم تراپی ادم را کاهش می دهد.
گرانولاسیون را تحریک می کند.
سیستم را فعال می کند.
آنژیوژنز ایجاد می کند.
فراورده های عروقی را زیاد می کند و خونرسانی در زخم زیاد می شود.
باعث انقباض و جمع شدن زخم می شود.
برای چه شرایطی معمولاً از NPWT استفاده می شود؟
درمان زخم فشار منفی (NPWT) نوعی از درمان مراقبت از زخم است که می تواند برای زخم ها در تمام نقاط بدن استفاده شود و در موارد زیر استفاده می شود
زخم هایی که بهبودی آهسته یا مشکل در ترمیم دارند
زخم های حفره دار
زخم قفسه سینه و شکم
زخم های جراحی، به ویژه آنهایی که با هدف ثانویه باید بهبود یابند
برش های شکمی باز
زخم جراحی که بخیه های آن باز شده
سوختگی ها
فلاپ ها و آمادگی های پوستی برای محل های پیوند پوست
زخم های تروماتیک
زخمهای مزمن مانند زخم های نارسایی وریدی، زخم پای دیابتی و زخم های فشاری
زخم های در معرض خطر بالای عفونت
زخم هایی با ترشحات زیاد
گرافتهای مش، برای تضمین پیوند در محل یا بهبود اپیتلیالیزاسیون
پیوند تا گرافت پوست یا روند فلاپ
زخم های وریدی
زخم های دیابتیک
زخم های آتیپیکال اولسر ( پیودرما گانگرانولوزوم، فاشیاتیس نکروزان، واسکولیت، بورلی، مارژولین، بایت ها، ای بی)
زخم های بدون عارضه
کار سیستم NPWT چیست؟
مایعات را از زخم بیرون می کشد ورم را کاهش می دهد.
اجازه می دهد تا زخم فشرده شود.
رشد جدید بافت سالم و تشکیل رگهای خونی را تشویق می کند.
درمان زخم با فشار منفی یکی از گزینه های بسیاری است که در بیماران برای بهبود زخم ها دارای مشکل استفاده می شود.
کنتراندیکاسیون وکیوم تراپی
چه عواملی باعث افزایش خطر بیمار برای عوارض جانبی با NPWT می شوند:
افزایش خطر برای خونریزی
درمان با داروهای ضد انعقاد یا مهار تجمع پلاکتی
عروق عفونی شده یا شکننده
آناستوموز عروقی
زخمهای آلوده شده
استئومیلیت یا عفونت کنترل نشده بافت نرم
آسیب نخاعی
فیستول های ارگان های داخلی
پیدا بودن اندامها، عروق، اعصاب، تاندونها و رباط ها ( امروزه می گویند می توان یک گاز وازلین روی آنها گذاشت و سپس فوم را روی آن قرار می دهیم و وکیوم تراپی را انجام داد)
بافت نکروزه با اسکار بیشتر از ۳۰ درصد
بدخیمی ها ( اگر تومور به طور کلی در اطاق عمل خارج شده باشد می توان وکیوم تراپی انجام داد)
روش انجام وکیوم تراپی
وسایل مورد نیاز:
فیلم پلی اورتان شفاف (چسب ضد آب).
خط کش برای نوشتن سایز زخم.
فوم ROCF ( منافذ یک دست داشته باشد) به رنگ سیاه (پلی اورتان)، سفید (پلی وینیل الکل)، نقره ای (نقره دار) و سبز است از گاز مخصوص هم به عنوان پر کننده می توان استفاده کرد. بیشتر از نوع سیاه استفاده می شود. در زخم دردناک و سطحی از فوم سفید استفاده می شود.
تیوپ با سنسور (spp) کانکشن لوله رابط که فوم را به ساکشن وصل می کند.
مخزن جمع آوری ترشحات ۵۰۰ – ۱۰۰۰ سی سی گنجایش دارد که وقتی پر شد باید تعویض شود. اگر تعویض نشود ترشحات به دستگاه وارد می شود.
دستگاه وکیوم
ابتدا زخم را شسته و دبرید می نماییم (روی زخم نکروزه و یا زخم بیشتر از ۳۰ درصد اسلاف وکیوم تراپی نکنید) اگر لبه های زخم ماسراسیون ( حالت پفکی) دارد وکیوم نکنید منجر به نشت ترشحات می شود ابتدا ماسراسیون را از بین ببرید و سپس اقدام به نصب وکیوم نمایید.
در موارد پیدا بودن تاندون یک لایه ( گاز وازلین، هیدروفیبر ساده یا …) روی ناندون پیدا قرار دهید (لایه نقره دار قرار ندهید باعث خوردگی می شود)
دور تا دور زخم را خشک می کنیم.
یک لایه خمیر استومی نواری به عرض ۰٫۵ سانتی متر دور تا دور زخم برای جلوگیری از نشت احتمالی می چسبانیم. این خمیر نوع تیوپی هم دارد که اطراف زخم می زنند از این خمیر می توان استفاده نکرد.
یک فیلم شفاف را طوری روی زخم می چسبانیم که حدود ۳ – ۵ سانتی متر بیشتر از لبه زخم باشد.
فیلم شفاف را از حاشیه زخم با قیچی می چینیم تا زخم پیدا شود.
فوم را به اندازه زخم از دور تا دور زخم قیچی کرده و روی زخم را باز می کنیم.
یک لایه دیگر فیلم شفاف روی آن می زنیم.
در وسط چسب روی زخم یک سوراخ با قیچی باز می کنیم.
تیوپ رابط وکیوم را طوری روی زخم قرار می دهیم تا سوراخ آن روی سوراخی که با قیچی ایجاد کرده بودیم قرار گیرد.
آن را روی زخم می چسبانیم.
سپس لوله را به مخزن دستگاه وصل می کنیم.
اگر دو زخم داشته باشیم می توانیم از روش پل زدن دو زخم را با فوم به هم ارتباط داده و با یک تیوپ رابط به دستگاه وکیوم وصل می کنیم. تیوپ را روی زخمی می گذاریم که ترشح بیشتری دارد یا از دو تیوپ و دو لوله رابط استفاده کنیم و با استفاده از کانکشن به هم وصل می کنیم و لوله را سپس به مخزن دستگاه وصل می کنیم اگر زخم در ناحیه ساکروم است شلنگ رابط دستگاه به طرف سر بیمار فیکس شود به طرف پایین و ناحیه رکتوم نباشد. دستگاه را روشن و تست نشت هوا انجام می دهیم.
تنظیمات دستگاه را انجام می دهیم. برای تنظیماتدستگاه را روشن کنید صدای بوق ممتد می دهد دکمه skape را ۶ ثانیه فشار دهید تا بوق بزند قفل دستگاه باز می شود داخل منو شوید و set point را زده و داخل تنظیمات بروید و تنظیمات فشار و مد را را انجام دهید و تا آخر اینتر بزنید و بیرون بیایید و دکمه سبز استارت را بزنید. دستگاه شروع به کار می کند
تنظیم فشار:
در زخم به افراد زیر ۱۲ سال اطفال می گویند برای تنظیم فشار.
در نوزادان بین (- ۵۰ تا – ۷۵) بسته به محل زخم متفاوت است.
اطفال زیر ۱۲ سال (- ۵۰ تا – ۱۲۵) بسته به محل زخم متفاوت است.
بالغین (- ۵۰ تا – ۱۵۰ ) بسته به محل زخم متفاوت است.
اکثر کمپانی ها فشار مناسب را – ۱۲۵ در نظر می گیرند و این فشار ایده ال برای تسریع فاز پرولیفراسیون است.
تنظیم مد دستگاه:
دستگاه های جدید سه مد دارند.
مد پیوسطه (این مد به صورت مداوم در شبانه روز فشار منفی اعمال می کند)، مد متناوب ( فشاری را از مینیمم یک دفعه ماکزیمم می برد و یک قسمت پلاتو دارد و یک دفعه پایین می رود) این یک حالت شوک ایجاد می کند و مد متغیر یا دینامیکی ( یک دفعه بالا نمی رود در طول ۳ دقیقه بالا می رود پلاتو ندارد و سپس پایین می آید). در مد متناوب زخم در حین کار شستشو داده می شود. نوع ایرانی با گوشی به دستگاه فرمان می دهند و زخم را می شوید. این شستشو باعث می شود در پایان کار فوم به زخم نچسبد.
مد پیوسته یا مداوم – در ۴۸ ساعت اول مد مداوم استفاده کنید برای زخم های استیبل استفاده کنید مرتب به زخم فشار منفی وارد می کند و در زخم دردناک و با ترشح زیاد استفاده می شود چون این مد درد کمتری دارد.
مد متناوب – برای زخم با ترشح کم و زخمی که متوقف شده است مثل شوکر عمل می کند و یک حالت ماساژور دارد. درد بیشتری دارد بافت گرانولاسیون بیشتر می شود عیب آن لیکیج زیاد می دهد و دستگاه اخطار مکرر می دهد البته تکنیک گذاشتن خیلی مهم است
مد دینامیکی – یک حالت سینوسی دارد و بافت گرانولاسیون خوبی می دهد و نوع پیشرفته متناوب است و در دستگاه های پیشرفته قرار دارد.
محلول هایی که برای شستشو در مد متناوب استفاده می شود باید phرا بین (۶ – ۷٫۴) نگه دارد شامل (سیلور، phmb، کلرهگزیدین) می باشند از جنس الکل و آب اکسیژنه نباشد چون فوم را تجزیه می کند. فوم نقره که داخل وکیوم استفاده می شود به صورت یون است و بیشتر در زخم بیمار با فاشیاتیس نکروزان و لوکمی میلوئید استفاده می شود.
آموزش لازم برای تخلیه مخزن و اخطارهای لیکیج دستگاه را به بیمار بدهید. خاموش و روشن کردن دستگاه را بلد باشد اگر دستگاه کار می کند عقربه روی دستگاه باید بچرخد. مواظب دستگاه باشد. باطری دستگاه ۲ ساعت کار می کند.
تعویض وکیوم تراپی ۴۸ ساعته است ولی تا ۷۲ ساعت هم می توان نگه داشت.
مواردی که باید دستگاه را از بیمار جدا کنیم
بیمار با دستگاه راحت نیست یا اختلال روانی دارد و دستگاه را تحمل نمی کند.
مواردی که پانسمان بهتر جواب می دهد.
ترشح خیلی کم است و یا حتی صفر است.
بیمار آنتی کوآگولان می گیرد و Inr بیمار بین (۲ – ۳) و یا بالاتر از ۳ باشد و همچنین ترشحات خونی باشد.
اگر ترشحات داخل مخزن در طول یک ساعت پر شد و یا در ۲۴ ساعت بیشتر از دو مخزن ( ۱۰۰۰ سی سی) پر شد دستگاه را قطع کنید عامل ترشح را بر طرف کنید. و سپس وکیوم تراپی شروع شود.
عمق زخم ۱ میلی متر یا کمتر باشد.
بافت گرانولاسیون یک نواخت به دست آمده باشد.